Ο χρόνος κυλάει δυσανάλογα
κατά τα εικοσιτετράωρα των ερωτικών επάρσεων
όταν η τρυφερότητα
πηγαία και απροϋπόθετη
γεννάει την κάβλα
όταν η λογική
υποχωρεί
μπροστά
στην επιβλητικότητα του ενθουσιασμού
Ο χρόνος κυλάει δυσανάλογα
κατά τα εικοσιτετράωρα των ερωτικών επάρσεων
μα και μετά από αυτά
Αργόσυρτος
στην απουσία
και την αναπόληση
στα ξενερώματα
και το σβήσιμο
στην κόπωση
και την κάθαρση
Ο χρόνος κυλάει δυσανάλογα
μετά τα εικοσιτετράωρα των ερωτικών επάρσεων
Η στέρηση
δίνει το tempo
στο κορμί
τον νου
την καρδιά
Ο
–άλλοτε αμοιβαίος–
χώρος
υπολείπεται
αξίας χρήσης
αισθητικής
νοήματος
Και η τρυφερότητα
απούσα
γεννάει τη μελαγχολία
ενόσω καθηλώνει τα δάκρυα