στα συντρόφια που επένδυσαν (σ)τις ανακαταλήψεις
και συγκρότησαν ένα φράγμα
στα διαδοχικά κύματα εκκενώσεων των απελευθερωμένων εδαφών
Δεν τελειώνουν όλα
στα βίαια τηλεφωνήματα
που
αγουροξυπνημένα
και με μια φράση
χωρίς καλημέρα
«μας εκκενώνουν»
τα σπίτια μας
είναι κυρίως ντουβάρια
μέσα στα οποία χτίζουμε σχέσεις
όσο μας επιτρέπει
ο εγωισμός και η δύναμή μας
άνθρωποι είμαστε στο τέλος
και αν η απώλειά τους
βιώνεται ως μια αστραπιαία στιγμή
η ανακατάληψη ηχεί ως ο κόσμος όλος
τα πιο αυθεντικά χαμόγελα
τα πιο μαζικά
τα μοιραστήκαμε ένα μεσημέρι
πίσω από αντιασφυξιογόνες μάσκες
κάπου ανάμεσα στη Λογίου, τη Χρονάκη και τη Θεοτοκοπούλου
τα σπίτια μας είναι τα πιο στοιβαρά μέσα μας
εκεί θα βρισκόμαστε
πρώτα βρισκόμαστε
και έπειτα γινόμαστε παραφωνίες
εκεί θα πνιγόμαστε
εκεί θα αγκαλιαζόμαστε
το ζητούμενο είναι να τα βγάζουμε έξω
να ανοίγουμε τα σπίτια μας
να ανοίγουμε τους αγώνες μας
όπως ανοίγουμε τις αγκαλιές μας
όπως ανοίγουμε τους πολέμους μας
έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε μαζί
και πολλές πόρτες να ανοίξουμε
στα σπίτια του αγώνα
Η δράση συμπληρώνει τα δάκρυα