Το είδωλό μου στις απέναντι βιτρίνες με ακολουθεί διακριτικά.
Κόπιασε! Κόπιασε στο σιωπηλό μας θρήνο!
Αυτός είναι με τη “νέα αναρχία”, φιλ(οσοφ)ικά προσκείμενος στο μηδενισμό
και (επομένως) ένθερμος οπαδός της ολικής αυτοκαταστροφής μας,
μέχρι να ξαναγεννηθούμε από τις στάχτες μας.
(Ήρθε το τρένο…)
Εγώ από την άλλη παραμένω εξεγερτικός, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Το μόνο μας κοινό είναι πως έχουμε αφήσει στην άκρη τον εγωισμό μας.
Θέλω να σαι δω!
Είχα καιρό να κάνω αυτή τη διαδρομή
και η αλήθεια είναι πως ήλπιζα να σε συναντήσω
κάπου στο ενδιάμεσο.
Αυτά προς το παρόν.
Feb 01