μεταφρασμένη απόδοση του κομματιού Youth (Daughter)

Σκιές αράζουν στο μέρος, που άφησες
Τα κεφάλια μας βασανίζονται από την κενότητα
Καταστρέψτε το ενδιάμεσο, είναι χάσιμο χρόνου
απ’ την τέλεια εκκίνηση μέχρι τη γραμμή τερματισμού

Και αν ακόμα αναπνέετε, είστε οι τυχεροί
Γιατί οι περισσότεροι από μας βαριανασαίνουν με ξεχαρβαλωμένα πνευμόνια
Βάζουμε φωτιά στα σωθικά μας για πλάκα
μαζεύοντας ονόματα εραστών που πήγαν στραβά
Οι εραστές που πήγαν στραβά

Είμαστε η αφελής,
η άγρια νιότη
Κυνηγώντας οράματα του μέλλοντός μας
Μια μέρα θα αποκαλύψουμε την αλήθεια
ότι δηλαδή κανείς δεν θα τη φτάσει πριν πεθάνει

Και αν ακόμα πονάτε, είστε οι τυχεροί
γιατί πια τα περισσότερα από τα συναισθήματά μας, είναι νεκρά και έχουν χαθεί
Βάζουμε φωτιά στα σωθικά μας για πλάκα
Μαζεύοντας εικόνες μιας πλημμύρας που γκρέμισε τα σπίτια μας
Ήταν μια πλημμύρα που γκρέμισε το σπίτι

Και την προκάλεσες εσύ

Λοιπόν, έχω χάσει τα πάντα, είμαι απλά μια φιγούρα
ένα πρόσωπο χωρίς ζωή που σύντομα θα ξεχάσεις
Και τα μάτια μου είναι θολά από τα λόγια που άφησες
να κουδουνίζουν στο κεφάλι μου, όταν ράγισες το στήθος μου
Κουδουνίζουν στο κεφάλι μου από όταν ράγισες το στήθος μου

Και αν είσαι ερωτευμένος, τότε είσαι ο τυχερός
γιατί οι περισσότεροι από μας κουβαλάμε την πίκρα κάποιου
Βάζουμε φωτιά στα σωθικά μας για πλάκα
Για να αποσπάσουμε τις καρδιές μας από το να μας λείπουν για πάντα
Αλλά εμένα θα μου λείπει για πάντα

Και το προκάλεσες εσύ

[…]

Το κόστος των επιλογών να πορευθώ με αυτό τον τρόπο το ήξερα ότι θα το πληρώσω από την αρχή της πρώτης δίκης, όπως πολύ καλά ήξερα από την εφηβεία μου, που άρχισα να μετέχω στον κοινωνικό αγώνα, ότι θα έχει κόστος η αντίσταση στο σύστημα που αντίστοιχα εσείς υπερασπίζεστε. Για όσους έχουν πάρει την επιλογή να είναι επαναστάτες το κόστος σε προσωπικό επίπεδο ξέρουν ότι μπορεί να γίνει δυσβάσταχτο, αλλά αξίζει χίλιες φορές περισσότερο από μια απονευρωμένη ύπαρξη πειθαρχημένη στους κανόνες του ταξικού παιχνιδιού.

Οι αγωνιστές ζουν περήφανοι για αυτό που είναι είτε μέσα είτε έξω από την φυλακή και αυτό δεν μπορεί να το κλέψει η καταστολή όσο σκληρή κι αν είναι, παρά μόνο η απογοήτευση και η παραίτηση. Όμως όσο κι αν απογοητευτεί κανείς από την πραγματικότητα που ορθώνει εμπόδια στις προσδοκίες και το επαναστατικό όραμα, δεν μπορεί παρά να αναπτερώσει τις ελπίδες με το δίκαιο της υπόθεσης και την αναγκαιότητα για μια διαφορετική ζωή. Τα χαμόγελα των γειτόνων σου, οι αγκαλιές των συντρόφων, τα συνθήματα στους δρόμους που παραμένουν παρά τα χρόνια που ήσουν στη φυλακή, τα καθαρά βλέμματα, η αλληλεγγύη και οι ανθρώπινες σχέσεις μακριά από το θέαμα και την εξουσία επουλώνουν κάθε πληγή.

Η τιμή να ανήκεις στην παγκόσμια οικογένεια των γνωστών και άγνωστων που πολεμούν το κρατικό και ταξικό σύστημα κρατώντας αλώβητες τις αξίες τους, είναι απερίγραπτη. Και από μόνο του αυτό, αποτελεί λόγο ύπαρξης.

Κάτω το κράτος Ζήτω η Αναρχία

–

απόσπασμα από την πολιτική δήλωση του Αντώνη Σταμπούλου, στο εφετείο της δεύτερης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα,
04 Μαρτίου 2019
ολόκληρη η δήλωση εδώ: https://athens.indymedia.org/post/1596107/

Μάτια
Μάτια που κοιτάζονται
ή δεν κοιτάζονται καν
Ανταμώνουνε
μάτια
Καρφωμένα, φευγαλέα, σε τροχιά
Μάτια που στα λένε όλα
ή ψάχνουν κάτι
(ή και τα δύο)

Βλέμματα
Παρατηρητικά βλέμματα

Ζευγάρια μάτια σε καμπύλες
που τέμνονται μέσα στον χωροχρόνο
random
ή με μια σχετική νομοτέλεια

στα party,
στο μπαρ
ή και σε κάποιο τυχαίο σαλόνι

στη Μάτια και τον Αδαμόπουλο

Λινκ