στα συντρόφια που συνεχίζουν να χορεύουν πάνω στο φτερό του καρχαρία
Ανακαλύπτοντας την ιδανική μελωδία
για να κλείσω ένα ταξίδι
και έναν κύκλο
Μετά από χρόνια ενδοσκοπικής περιήγησης
αρχίζω και παρατηρώ τα σημάδια
της προσωπικής μου ανάστασης
Κάποτε
–πάει πάνω από δεκαετία–
κατήγγειλα ζημιές ανεπανόρθωτες
καταφέρνοντας
μονάχα
να ελιχθώ γύρω τους
να προσαρτήσω και να καταχραστώ
τα εμπόδια που έθεσαν
τώρα
–μια δεκαετία αργοπορημένος–
μετά από χρόνια μοναχικής ενδοσκόπησης
βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση
να τις εξερευνώ
και να τις αποδέχομαι
Η «επιστροφή» στην παιδικότητα
δεν υπήρξε ποτέ
περισσότερο απελευθερωμένη
από τη νοσταλγία
Αντίστοιχα
ο κόσμος των «μεγάλων»
δεν φάνταζε ποτέ
περισσότερο μικροπρεπής
Παραφράζοντας έναν μεγάλο ποιητή
θα ισχυριστώ
πως
η έκφραση και η ειλικρίνεια είναι το στοίχημα της απαλλοτρίωσης
Εκεί λοιπόν
στο αρχιπέλαγος της καθαρής επικοινωνίας
ανυπομονώ να συναντήσω εκ νέου
συντρόφισσες και συντρόφους
που μοιραστήκαμε
φαντασία, αισιοδοξία και ρίσκο
αλλά και
αποστάσεις, απογοητεύσεις και στασιμότητα
Η επιστροφή στην «παιδικότητα»
δεν υπήρξε ποτέ
περισσότερο «ενήλικη»
–να ξέρετε–
από δω και στο εξής
οι συναντήσεις μας
εγγράφονται
σε νέο τεφτέρι