σημειώσεις για την (ιδεο)λογικοποίηση της ήττας
Ποιος θα κρίνει
πότε οι πράξεις μας αντανακλούν τα θέλω μας
και πότε οι πράξεις μας δεν αντανακλούν τα θέλω μας;
Και στην τελική τι είναι ο έρωτας;
Έχουμε μεγαλώσει αρκετά
για να νιώθουμε πως πρέπει να θυσιάσουμε τα πάντα
στο βωμό ενός ανθρώπου
Κι όμως κατά βάθος αυτό ακριβώς το πράγμα περιμένουμε
την αίσθηση
Η ζωή είναι αρκετά σκατά από μόνη της
γιατί να έχουμε επιπλέον σκοτούρες;
Κι όμως κάθε άνθρωπος είναι ακόμα ένα πιάτο που περιμένει να φαγωθεί
και τώρα πια αγαπάμε όλες τις γεύσεις
Ελπίζω να μη σας φανεί σα χίππικο παραλήρημα
Δυστυχώς σ’αυτά εδώ τα μέρη χορτάσαμε από δαύτους
Οι άνθρωποι λοιπόν πληγώνονται για αυτά που θέλουν
ερμηνεύουν με αυτά που θέλουν
και δεν κοιμούνται πάντα με όποιον θέλουν
«Ένα πράγμα είχες να κάνεις»
μου είπε
«και το έκανες λάθος»
Της απάντησα παρομοίως
*
Ο έρωτας συνηθίζει να μην έχει καμία σχέση με την ελευθερία
μα και τα ελευθεριακά προτάγματά μας δύσκολα τον χωράνε
Δύσκολα χωράνε σε μας
και τρώμε ώρες για να πείσουμε τον εαυτό μας
για το αντίθετο από αυτό που νιώθει
και τρώμε ώρες να ρητορεύουμε για το ανέφικτο της Επανάστασης
ακριβώς επειδή δεν πέτυχε ποτέ μέσα μας
Όπως σας έχω ξαναπεί
η ιδιοκτησία δεν είναι κλοπή, είναι πόνος
Είναι σκέψη με τους χειρότερους όρους
Ο έρωτας δεν θα ξανάρθει
Είναι η πρώτη φορά μίας ακόμα τετριμμένης υπόθεσης
Σκατά στον έρωτα!