Βρες μου εσύ έναν τίτλο (Και οι άνθρωποι απαίτησαν εκδίκηση…)

Αυτό που θέλω είναι να κλαίγαμε μαζί
αντί να το κάνω μόνος μου
Βάζω ένα soundtrack απ’ τα παλιά, απ’ τα σίγουρα
να βγούνε λέξεις και φράσεις εύκολα
να πάνε να γαμηθούν οι ατάκες
το παρελθόν και το μέλλον
εξάλλου το μέλλον μας βρίσκεται στα αυτονόητα
στα βρώμικα τετράστιχα και
στις ευθείες αντιδράσεις
στους ανεξίτηλους έρωτες
στους παροξυσμούς και τη μιζέρια μας

Πίνω σπιτική μπύρα
γιατί -να σου πω την αλήθεια- ποτέ δεν είχα λεφτά
είχα εσένα και τους άλλους
κατάλαβες;
Εγώ ιεραρχώ τους ανθρώπους μου

Θα πιω για την άνοιξη
για τα γενέθλια του γιατρού μου
για τα δικά σου

Η λέξη-κλειδί των ημερών είναι κοινωνικοποίηση
Η σημερινή οπορτουνισμός
Πόσο φτηνός τρόπος να κάνουμε πολιτική τέχνη, έ;
Γελάστε!
Η ζωή δε θα είναι ποτέ αρκετά καλή
Είτε είσαι αστός ναρκωτικατζής
είτε ο πιο ταγμένος Επαναστάτης
είναι στη φύση του ανθρώπου να βαριέται

Δηλώσεις γεμάτες αφέλεια και αλήθεια
Περιφρονημένο μεγαλείο το ασυνείδητο
Κι όταν θρηνώ οι σκέψεις μου είναι ακυβέρνητες και ορμητικές
η πολιτεία σιωπεί
κρυώνω ενώ έξω έχει ζέστη
ΝΑΙ, μέσα έχει κρύο

Βλέπεις η ποίησή μου ποτέ δεν απέδωσε κατηγορίες
Δεν έψαξε άλλους, παρά εμένα
Πρώην είμαστε άλλωστε, έτσι λέω
άρα θα σου γράφω που και που
κραδαίνοντας σκέψεις, λέξεις και χαρτιά
για να με καταλάβεις
μπας και με καταλάβεις
Και προφανώς το πιο τρομαχτικό σημείο είναι στην κορυφή του βουνού
εκεί που ή θα καταφέρουμε να χωρέσουμε σε λίγα τετραγωνικά
ή που θα ψαχνόμαστε στα δάση των προπόδων

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία
και βέβαια απευθύνομαι σε μένα
στις δυνάμεις που θέλουν να σκίσουν το μπέτι μου
στις παρορμήσεις μου να ξεκινήσω μιαν άλλην αρχή
μα γιατί;
Να θυμίσω σε όλους πως ο ανθρώπινος συρμός είναι και δικό σας παιδί
Σήμερα, λοιπόν, κάποιος στη γειτονιά μου απελπίζεται
κάνει κολάζ στίχους του παρελθόντος
για να καταδείξει το βροντερό παρόν
για να υπενθυμίσει πως η σεξουαλική βία τελείωσε
για να παζαρέψει τον πόνο
με αντάλλαγμα λίγο ενδιαφέρον
για τη δικιά μου τη ζωή
την ανάγκη
γιατί η κατανόηση μοιράζεται σε δίπολα
γιατί όταν είμαστε καλά ο ταξικός πόλεμος είναι απλός
πόσο μάλλον τα υπόλοιπα, έτσι δεν είναι;
γιατί ακόμα και ο φόβος στέκεται αμφίβολα
στέκεται αμφίδρομα
και εδώ πρέπει να ευχαριστήσω για τους προβληματισμούς
Είχα καιρό να μπερδευτώ
όπως είχα καιρό να σε δω
είχα καιρό να βουρκώσω
να σε φιλήσω
να σε πηδήξω
να σε γλείψω
να σε ζήσω ελεύθερα

Καίω
Η έκφραση και η ειλικρίνεια είναι το στοίχημα της αλλοτρίωσης
γι’ αυτό δε θα ‘μαστε ποτέ ευτυχισμένοι
Και πραγματικά δεν κατάλαβα ποτέ πώς τίθενται τα όρια
και πώς αποκτούν αξία για το μέλλον
Βρες μου εσύ έναν τίτλο
δείξε έναν δρόμο διαφορετικό απ’ τους δικούς μας
για το θεαθήναι ρε γαμώτο
για την αγάπη στην πιο εξεγερτική της μορφή
Να μην ζηλεύουμε τους άλλους για τίποτα
Εμείς είμαστε αρκετοί
Εσύ τουλάχιστον μου είσαι
Ελπίζω στην ίδια δυναμική που με καταστρέφει
στο τίμημα των σχέσεων
του είναι…

Ήθελα απλά να γύρναγες πίσω
Τώρα συγνώμη
Ήταν ό,τι πιο άμεσο μπορούσα να σου γράψω