Όταν είσαι καλά δεν ψάχνεις να δεις αν είσαι καλά
Απλά το ζεις
Σε παρασέρνει
Αυτό γιατί δε μου το ‘πε κανείς σας;
Η ώσμωση κάπου εδώ κλείνει τον κύκλο της
η ώσμωση κάπου εδώ φτάνει στο τέλος της
Η καταστασιακή παρέκκλισή μας να βρούμε τη ζωή
μας κόστισε
Δε ζήσαμε εμείς την αναζήτηση…
Κι όμως βρεθήκαμε, όλοι, λίγοι και πολλοί
λίγο και πολύ
Ανταλλάξαμε και αλλάξαμε
Εμείς
Σε βλέπω σε μια θολή σκέψη
Καβλωμένος
Δεν είμαι ποιητής της εικόνας τελικά
ούτε μπορώ να απεικονίσω την ποίησή μου
Ένα στερνό Αντίο