Καλοκαιρινή ραστώνη
Στο tablet παίζει ένα «soundtrack απ’ τα παλιά»
και γω περιμένω στο κρεβάτι της για ένα μεροκάματο ακόμα
κάνοντας τίποτα
για να εκδοθεί το νέο μου έργο γρηγορότερα
Το ξεφτισμένο πατζούρι έσκασε με δύναμη στο περβάζι
Από πίσω ένα κορμί λιπόθυμο
“If it is someone’s fault, then that someone is definitely not you”
Αποκρίθηκε:
«Συνήθως όταν μου μιλάς ιταλικά δεν καταλαβαίνω τίποτα»
Είπα ένα μετριοπαθές «ευχαριστώ»
και βυθίστηκα ξανά στη ματαιότητα του ιδρωμένου σεντονιού
Ύστερα έκλεισα το τηλέφωνο
Το μοναδικό που την πήρα από τότε
–
Είναι στιγμές που δεν νιώθω καθόλου άνθρωπος
αλλά τι;
–
Γύρισα τη σελίδα χωρίς να την έχω διαβάσει
τώρα είμαι αναγκασμένος να μου ζητήσω συγχώρεση
και έπειτα να ταχυδρομήσω λίγη μιζέρια μπαγιάτικη
Αναζητώντας φτηνές διεξόδους όπως αλκοόλ και χασίς
διατηρούμαστε στα ίδια πάνω-κάτω κύματα
και παραμένουμε έτοιμοι για τις ακριβές
για συναντήσεις με ιππότες και νύφες
πάντα προσπαθώντας να κρατήσουμε το επαναστατικό tempo κάτω από τα 60 bpm
Όπως μου αρέσει δηλαδή
Στο επιμύθιο:
Ζητιανεύω λίγη αναισθησία
στην Κ.